Το δικαίωμα προσβολής της καταγγελίας της συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας ως άκυρης μπορεί να αποσβεσθεί, σύμφωνα με το άρθρο 156 Α.Κ., με παραίτηση του εργαζόμενου, ρητή ή σιωπηρή, αφού πρόκειται για σχετική ακυρότητα υπέρ του δικαιούχου, ο οποίος μπορεί να θεωρήσει έγκυρη την καταγγελία και να παραιτηθεί από το δικαίωμα να προσβάλει το κύρος της. Η σιωπηρή παραίτηση μπορεί να συναχθεί και από δηλώσεις ή πράξεις του δικαιούχου, που έγιναν κυρίως για άλλο σκοπό, ενέχουν όμως συμπερασματικά και άλλη δικαιοπρακτική βούληση, ήτοι της παραιτήσεως από το ως άνω δικαίωμα (ΑΠ 1454/2018, 1462/2007, 811/2006) . Ακόμη, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 150 και 151 του ΑΚ συνάγεται ότι για την ακύρωση της δικαιοπραξίας που έχει συναφθεί υπό το κράτος απειλής απαιτείται: 1) Η απειλή να αναφέρεται σε κακό που βρίσκεται στην εξουσία του απειλούντος και έγκειται σε επικείμενο κίνδυνο της ζωής, σωματικής ακεραιότητας, ελευθερίας, τιμής, περιουσίας εκείνου που απειλείται ή των προσώπων που συνδέονται μαζί του στενότατα. 2) Ο κίνδυνος να είναι πραγματικός, άμεσος (επικείμενος), σπουδαίος και ικανός να προκαλέσει φόβο σε έμφρονα άνθρωπο, 3) Η απειλή να είναι παράνομη και αντίθετη προς τα χρηστά ήθη. Απειλή εναντίον των χρηστών ηθών υπάρχει, όταν η απειλούμενη πράξη επιτρέπεται από το νόμο, ελλείπει όμως κάθε σύνδεσμος ή συνάφεια μεταξύ του κακού το οποίο απειλείται και της δηλώσεως βουλήσεως που επιζητείται με την απειλή, όπως και όταν χρησιμοποιείται (η απειλή) προς εξαναγκασμό του απειλούμενου σε δήλωση βουλήσεως, για την οποία δεν είχε υποχρέωση από το νόμο ή από τη σύμβαση. 4) Η απειλή να έγινε προς το σκοπό να οδηγηθεί ο απειλούμενος, δια της ψυχολογικής πιέσεως που του ασκείται, σε δήλωση βουλήσεως ορισμένου περιεχομένου (ΑΠ 1599/2014, 1912/2008).